afgelopen weekend

goede morgen.
Dit weekend ben ik naar kibuye geweest. Dit is een dorpje ver van de moderne beschaving.
Mijn reis begon natuurlijk in Jinja, de stad waar ik op het moment woon.
Vanaf Jinja reis je een uur in een busje naar een andere stad waarvan ik op het moment even de naam kwijt ben.
En vanaf daar begint eigenlijk het avontuur, vrienden hadden een bodaboda die vertrouwt was met de route voor me geregeld.
Het had flink geregent dus we wisten al dat de wegen erg slecht zouden zijn.
mijn tas woog zon 20 kilo en we moesten minimaal een uur rijden dus ik wist dat het best even doorbijten zou worden.
Waarom mijn tas zoveel woog, we hadden heel veel rijst en bonen gekocht voor de leraren in dat dorp.
Die al een paar maand geen salaris hadden gekregen en dus niet veel te eten hadden.
We begonnen de bodaboda rit op een verharde weg. Waarna we op een even grote weg kwamen die van zand was.
Deze was al behoorlijk slecht en ik dacht dus ook dat ze deze weg bedoelden.
Nee dus.. na een kwartier rijden zag ik links een smal weggetje (meer een rivier) waar we tot mijn grote verbazing in gingen.
Deze wegen waren een soort van mini pyrenëen met kleine richeltjes waar we over heen reden met links er rechts van ons grote plassen water
Die richeltjes waren ongeveer een halve keer zo groot als de band en het was wel even knijpen.
Een paar keer moesten we afstappen en een stuk lopen omdat de weg gewoon een soort van ophield.
De weg was wel prachtig. Het was een soort van combinatie tussen jungle en savanne. Omdat het regenseizoen is is alles groen
en groot. Maar ik kon wel bedenken dat als het heet en warm was het zal lijken op een savanne, dat werd later ook bevestigd
door inwoners. Na 45 minuten rijden en 4 rug hernia's kwamen we eindelijk aan in ons dorpje wat een half uur van het iets
grotere dorpje kibuye af is. Een dorpje van een stuk of 9 hutjes gemaakt van klei en een dak van stro.
Waar was ik aan begonnen.. We werden goed ontvangen en de 2 organisatoren van het voetbal toernooi (de reden dat ik en Adriaan naar het dorpje gingen)
waren er al 2 dagen. Ze hebben ons gelijk de nabijgelegen dorpjes laten zien, er hebben een geit gekocht
die het winndende dorpje van het voetbal toernooi zou winnen en we hebben eten voor ons zelf gekocht.
Voor ongeveer 2 euro hadden we genoeg kasava (het lijkt op een wortel van een boom en is vergelijkbaar met aardappel)
uien tomaten kruiden en olie om er wat lekkers van te maken. Het werd die avond patat gemaakt van kasava (wat opzich echt wel lekker is, maar niet te vergelijken met echte friet)
Met een primitieve tomatensoep van gekookt water met uien en tomaten die we er in kookten en met een kopje fijnmaalden.
Dit was, met wat peper zout en chili, best lekker. We gebruikten de soep als een soort saus voor de kasava chips.
Toen was het tijd om ons hutje in te gaan om te gaan slapen. Ik kwam best snel in slaap maar werd na een uur heel raar wakker
door iets dat op mijn muggennet liep. Ik deed mn zaklamp aan en hoorde gelijk een heel leger aan ratten heel snel de hut uit rennen.
Zodra ik mijn zaklamp weer uitdeed was het 3 minuten stil en toen hoorde je 1 rat piepen en langzaam hoorde je ze allemaal weer terugkeren.
Dit was op zijn minst gezegd wel even wennen. gelukkig konden ze niet in mijn net komen en dat wist ik dus ik heb nog wel geslapen.
De volgende ochtend stonden we om 6 uur op om ons snel klaar te maken, even gauw wat eten in onze mond te stoppen en half uur te lopen naar het voetbalveld.
Het voetbalveld (die overal kuilen en heuveltjes had) lag naast het enige politiebureau (meer een hutje) in de omgeving.
Daar lagen dus ook de tenten, muziek instalatie, voetballen en het materiaal van het AIC (AidsInformationCentre) die Alan en Ike
de 2 organisatoren van het voetbaltoernooi hadden geregeld (en geloof me het is best moeilijk om die dingen zover buiten de beschaving te krijgen)
Voor stroom hadden we een genarator die draaide op bezine. We moesten alleen alles nog klaarzetten. Alle spullen lagen in een cel van het politiebureau
Na drie keer heen en weer lopen om spullen te sjouwen, zag ik ineens dat in de cel ook een gevangene zat.
De 4e keer dat ik naar binnen liep begon hij zelfs te helpen met dingen aangeven. En de 6e keer liep die mee naar buiten om
de spullen te helpen tillen. Toen we klaar waren met sjouwen keerde hij netjes terug naar zijn cel. Later die avond hoorde ik
dat wij de reden waren dat hij vast zat. Nouja het is natuurlijk zijn eigen schuld, maar wij hadden het hem wel heel
verleidelijk gemaakt. Hij was namelijk de ex eigenaar van de geit. Die voordat wij hem van zijn vrouw kochten al een keer
verkocht was voor half de prijs. Hij had de geit dus 2 keer verkocht, maar wij boden 15 euro boven op de 15 euro die al geboden was.
(15 euro = 50000 ugandese shilling) Ik had stiekem wel een beetje met hem te doen, want als dat voor mij de deal van het jaar zou zijn
had ik het ook met beide handen aangegrepen. Veel konden we er niet aan doen dus we gingen verder met het toernooi.
De eerste wedstrijd zou vandaag starten om 10 uur. Het was nu iets over 7 dus we moesten opschieten.
Na 4 uur kei hard werken om de tenten overeind te krijgen, de loodzware houten banken op hun plaats te krijgen en de genarator
met de muziek instalatie te verbinden en werkend te krijgen waren we eindelijk klaar rond 11 uur. Maar er was nog geen team,
scheidsrechter en maar een hand vol supporters te bekennen. Daar zaten we dan met materiaal, vrijwiliggers, de AIC en een dramagroep die was geregeld
maar zonder spelers of ook maar meer dan 20 supporters. Na een uur wachten waren er ineens heel veel supporters, ongeveer 200.
En er waren 3 teams en ineens uit het niks kwamen de andere teams aanzetten met nog een stuk of 150 extra supporters.
Het toernooi begon. Het toernooi was vooral om mensen te lokken die kwamen kijken, en ze dan door te sturen naar het AIC
om ze te laten testen voor HIV en Syfflis. Alles verliep perfect. Totdat.. het ineens zo hard begon te regenen dat je niet verder dan 4 meter kon zien.
We dachten, nu is het klaar en over. Maar nee hoor, tot onze verbazing bleven niet alleen de teams voetballen, maar ook de supporters bleven staan.
Normaal rennen ze hier bij een paar druppels regen al naar binnen, maar dit was echt wonderbaarlijk. De dorpjes haaten elkaar
een beetje dus ze waren zo fanatiek dat ze persee moesten winnen. Zelfs het testen ging gewoon door.
Aan het eind van de dag waren me voeten helemaal kapot, niet alleen van het lopen maar ook van al het water dat ongeveer
tot de enkels stond aan het eind van de dag. Er waren die dag nog meer vrijwilligers aangekomen. en toen we terug kwamen
in ons dorpje wouden we wel een kampvuur. Helaas was al het hout nat, dus hebben we onze houtskool pot (word normaal gebruikt voor koken)
maar aangestoken. Ik had een fles whiskey mee en we hadden een krat bier gekocht daar (een wonder dat dat kon vond ik)
dus we hebben de eerste dag even goed de eerste dag gevierd, Ik heb niet eens wat van de ratten gemerkt.
De tweede dag stonden we om 9 uur op omdat de eerste wedstrijd pas om 12 uur zou zijn.
Zodra we aankwamen waren er al 3 teams en een stuk of 200 supporters. De eerste dag heeft dus indruk gemaakt.
Deze dag verliep ook perfect. Totdat...... 2 van de ballen ineens kapot waren en 1 bal gejat was.
We hadden op dat moment een voetbal toernooi met 700-1000 supporters. een dramagroep en een goed bezochtte AIC.
Maar geen ballen om het voetbal voort te zetten. Na een uur hadden we eindelijk een nieuwe bal geregeld.
In de finale stonden ons dorp tegen een ander dorp een paar kilometer verderop.
Ons team won met 2-0, en won de geit. Toen het eindsignaal ging werd het gekte, de andere teams stonden verdrietig aan de zijlijn
terwijl ons dorpje met de geit boven hun hoofd getild, helemaal los ging. Werkelijk alsof ze het wereldkampioenschap gewonnen hadden
In totaal zijn over de 2 dagen 320 mensen getest. Wat echt een soort record is daar in de omgeving. Wat betekend dat de missie
van het voetbaltoernooi uiterst geslaagd is. De volgende dag zou de AIC terugkomen voor spullen dus ik en Ike zouden met hun mee terug kunnen.
We hebben gewacht vanaf 11 uur tot half 4. Terwijl we aan het wachten waren waren we druk in gesprek met de politieman.
Wat trouwens een van de grappigste mannen is die ik heb leren kennen. Op een gegeven moment stond hij op rende hij weg en kwam hij 10 minuten later
terug met een uniform aan en een traangasgranaat in zijn hand. Ik ga iemand arresteren zei hij met een soort twinkeling in zijn ogen.
Daarna zei hij; Als hij niet luisterd gebruik ik deze. En hij hield trots de traangasgranaat omhoog, en je zag gewoon aan alles dat hij hoopte dat hij
hem mocht gebruiken. een half uur later kwam hij terug met niet alleen de man waarover hij praatte maar nog een andere. De een had zijn vrouw mishandeld,
en de andere had illegaal gegokt.Toen ze er vervolgens om half 4 nog niet waren hebben we maar boda boda's gepakt.
Alleen was de weg nu zo slecht dat we in plaats van 60-90 minuten er 2 en half uur over hebben gedaan.
Vervolgens nog een uurtje in het busje en ik was eindelijk terug in jinja. Met maar 2 blaren (allebei m'n voeten waren namelijk een en al blaar)
mn voeten onder de bedbug beten (weet niet wat bedbug in het nederlands is) en met wallen tot aan mijn neus. Maar het was een geweldige ervaring,
en ik denk echt dat er een beetje verschil is gemaakt dit weekend. Toen ik gisteren thuis kwam hadden mijn ugandese broertjes en zusje allemaal brieven voor me geschreven
over hoeveel ze me hadden gemist en tekeneningen gemaakt. Ik hoop dat ik snel weer zo'n avontuur heb, en ik hou jullie updated.

Tom